Display mode (Doesn't show in master page preview)

23 กุมภาพันธ์ 2566

Econ Digest

หนี้ครัวเรือน...นัยต่อทิศทางการบริโภคระยะยาว

คะแนนเฉลี่ย

        จากการศึกษาผลกระทบจากการเพิ่มขึ้นของหนี้ครัวเรือนไทย ศูนย์วิจัยกสิกรไทยพบข้อสรุปที่สอดคล้องกับการศึกษาของธนาคารเพื่อการชำระหนี้ระหว่างประเทศ หรือ BIS ที่สะท้อนว่า การเพิ่มขึ้นของหนี้ครัวเรือนส่งผลกระทบเชิงบวกต่อการบริโภคในระยะสั้น แต่จะลดศักยภาพการเติบโตของการบริโภคของครัวเรือนในระยะยาว ซึ่งหมายความว่า สัดส่วนหนี้ครัวเรือนไทยต่อจีดีพีที่คงตัวอยู่ระดับสูงในช่วงที่ผ่านมา กำลังกลายเป็นปัจจัยที่จำกัดการเติบโตของการบริโภคในภาพรวม
        หากมองภาพในระดับที่ย่อยลงมาในปี 2566 รวมถึงในอนาคตอันใกล้หลังจากนี้ ศูนย์วิจัยกสิกรไทยมองว่า อัตราการเติบโตของหนี้ครัวเรือนน่าจะลดความหวือหวาลง  เนื่องจาก 1) ทิศทางดอกเบี้ยของไทยที่ยังคงเป็นขาขึ้น น่าจะทำให้ประชาชนรายย่อยและภาคครัวเรือนมีความระมัดระวังในการก่อหนี้ก้อนใหม่ โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์สินเชื่อรายย่อยที่อ่อนไหวต่อการขยับขึ้นของอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ เช่น สินเชื่อรายย่อยที่เป็นหนี้ก้อนใหญ่วงเงินกู้ยืมต่อสัญญาค่อนข้างสูงและมีการผ่อนชำระหลายปี ไม่ว่าจะเป็นสินเชื่อเพื่อการซื้อที่อยู่อาศัย สินเชื่ออเนกประสงค์ที่มีหลักประกัน รวมถึงสินเชื่อเพื่อเช่าซื้อรถยนต์ ซึ่งในขณะที่สภาวะเศรษฐกิจยังฟื้นตัวไม่ทั่วถึง ก็อาจทำให้สถาบันการเงินระมัดระวังความเสี่ยงด้านเครดิตของลูกหนี้บางกลุ่มอย่างต่อเนื่องเช่นกัน  2)  แนวทางดูแลปัญหาหนี้ครัวเรือนของทางการไทย ซึ่งจากเอกสารทิศทางและนโยบาย (Directional Paper) ของ ธปท. ว่าด้วยแนวทางแก้ไขปัญหาหนี้ครัวเรือนอย่างยั่งยืน  คงจะมีมาตรการและโครงการต่างๆ ออกมาเพิ่มเติม ทั้งในส่วนของการแก้ไขหนี้เดิมที่เน้นการปรับปรุงโครงสร้างหนี้ และการดูแลการก่อหนี้ใหม่ ซึ่งในปี 2566 น่าจะเน้นไปที่การดูแลความสามารถในการชำระคืนและไม่กระตุ้นการก่อหนี้โดยไม่จำเป็น
        ดังนั้น  ศูนย์วิจัยกสิกรไทยจึงคาดว่า สินเชื่อรายย่อยในระบบแบงก์ไทยในปี 2566 น่าจะเติบโตในกรอบประมาณ 3.7-4.8% ชะลอลงจากที่เคยเติบโตเฉลี่ยประมาณ 6.0% ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ขณะที่สัดส่วนหนี้ครัวเรือนต่อจีดีพีของไทย อาจชะลอลงต่อเนื่องเป็นปีที่สองมาอยู่ที่กรอบประมาณ 84.0-86.5%  เทียบกับตัวเลขคาดการณ์ ณ สิ้นปี 2565 ที่ 86.8%  และระดับ 90.1% ในปี 2564   ซึ่งแม้ว่าสัดส่วนหนี้ครัวเรือนต่อจีดีพีของไทยในปี 2566 อาจมีแนวโน้มชะลอลง ทว่ายอดคงค้างหนี้ครัวเรือนยังคงเพิ่มสูงขึ้น ดังนั้น ความท้าทายในการดูแลปัญหาหนี้ครัวเรือนของไทย จึงไม่ได้อยู่ที่เป้าหมายของการลดระดับสัดส่วนหนี้ครัวเรือนต่อจีดีพีแต่เพียงอย่างเดียว แต่ยังอยู่ที่การดูแลให้หนี้ครัวเรือนที่เกิดขึ้นใหม่มีส่วนผสมของหนี้ที่มีคุณภาพ เพื่อทยอยปรับเปลี่ยนโครงสร้างหนี้ครัวเรือนในภาพใหญ่ให้มีส่วนผสมของหนี้ที่เป็นประโยชน์ต่อการดำรงชีพ

 


Click
 ชมคลิป หนี้ครัวเรือน...นัยต่อทิศทางการบริโภคระยะยาว

Scan QR Code


QR Code

หมายเหตุ

รายงานวิจัยฉบับนี้จัดทำเพื่อเผยแพร่ทั่วไป โดยจัดทำขึ้นจากแหล่งข้อมูลต่างๆ ที่น่าเชื่อถือ แต่บริษัทฯ มิอาจรับรองความถูกต้อง ความน่าเชื่อถือ หรือความสมบูรณ์เพื่อใช้ในทางการค้าหรือประโยชน์อื่นใด บริษัทฯ อาจมีการเปลี่ยนแปลงข้อมูลได้ตลอดโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ทั้งนี้ผู้ใช้ข้อมูลต้องใช้ความระมัดระวังในการใช้ข้อมูลต่างๆ ด้วยวิจารณญาณตนเองและรับผิดชอบในความเสี่ยงเองทั้งสิ้น บริษัทฯ จะไม่รับผิดต่อผู้ใช้หรือบุคคลใดในความเสียหายใดจากการใช้ข้อมูลดังกล่าว ข้อมูลในรายงานฉบับนี้จึงไม่ถือว่าเป็นการให้ความเห็น หรือคำแนะนำในการตัดสินใจทางธุรกิจ แต่อย่างใดทั้งสิ้น